Naar een kindercoach? Écht niet!

Mijn kind zou een kindercoach wel kunnen gebruiken, maar zodra ik het voorstel gaat hij meteen in de weerstand:

• Dan moet ik met een vreemde(!) mevrouw gaan praten!? of:
• Dus ik doe het niet goed?

Een duidelijke reactie, maar niet de reactie waar jij op hoopt. Veel vaker nog zegt een kind niks, maar wordt boos of verdrietig als je over kindercoaching of begeleiding begint. Jij zegt het met de beste bedoelingen, want wilt zo graag dat het goed gaat met jouw kind. Maar in het hoofd van jouw gevoelige, introverte kind razen meteen honderdduizend gedachtes als een dolle heen en weer. Bewust of onbewust wordt onzekerheid, faalangst, niet goed genoeg zijn of zich een buitenbeentje voelen getriggerd. En jouw kind gaat ‘op slot’. Uit ervaring weet je dat je het onderwerp nu beter een tijdje kunt laten rusten. Frustrerend, want de drempels die je kind ervaart blijven bestaan en gaan hem steeds meer belemmeren.

Zelfreflectie

Gevoelige, introverte kinderen hebben vaak een groot verantwoordelijkheidsgevoel en denken over alles na. Vooral ook over zichzelf. Zelfreflectie is een mooie eigenschap, maar kan bij deze kinderen soms doorslaan. En geloof mij, hun gedachtes staan nooit stil! Zij geven vaak zichzelf de schuld, ook bij situaties waar zij geen onderdeel van zijn.

Zodra dus wordt voorgesteld om begeleiding van een kindercoach in te schakelen, gaan zij direct aan zichzelf twijfelen: “Dan moet ik dus veranderen, omdat ik niet goed genoeg ben en het verkeerd doe?” Niets is minder waar. Zij zijn goed zoals zij zijn en hoeven niet te veranderen. Waar ik bij kan helpen is om jouw kind dit inzicht te geven en hem of haar zijn kwaliteiten te leren kennen. Op die manier krijgt jouw kind meer zelfvertrouwen en rust.

 

© Judith van Zuylen | Coaching Het Zand