Een stil, gevoelig kind herken je wel. Maar… kén je het ook?
Een wat stiller kind, wordt vaak snel herkend door een leerkracht. Tijdens oudergesprekken of in het rapport wordt het kind omschreven als voorbeeldig, iemand die goed meedoet en waar er wel tien van in de klas mogen zitten. Ouders zijn blij om dit te horen en laten hun kind merken trots te zijn. Af en toe komt er gedurende de basisschool wat twijfel. Want: thuis heeft het kind soms heftige boze buien, is onzeker en mag van de juf meer van zich laten horen. Grote problemen lijken er echter niet te zijn, dus de zorgen waaien weer over.
Maar dan komt het afscheid van de basisschool. De juf zet iedere leerling in het zonnetje met een leuke anekdote of typering. Met alle ogen op zich gericht wacht het stille kind wat ongemakkelijk en gespannen op wat komen gaat. “Je deed altijd goed mee. Soms dacht ik zelfs: ’O ja, jij bent er ook nog!” En terwijl de juf ineens lijkt de beseffen wat zij zegt, stamelt ze er achter aan: “Maar dat is niet erg hoor.” Ondertussen vragen de ouders zich af wat ze nou eigenlijk net gehoord hebben. En het kind? Die gaat, uiterlijk onbewogen, maar teleurgesteld, weer zitten.
Is dit een slechte of ongeïnteresseerde juf? Nee, zeker niet! Leerkrachten hebben juist hart voor hun leerlingen.
Is het een incident? Nee, ook dat niet. In mijn praktijk hoor ik ouders vaker vertellen dat achteraf blijkt, dat hun kind onvoldoende gezien werd.
Hoe dat komt?
De leerling valt positief op door het rustige, gewenste gedrag. Het kind doet goed mee in de les en heeft weinig bijsturing of begeleiding nodig. Een juf of meester denkt hierdoor dat het goed gaat met de leerling en zal – onbedoeld – minder aandacht aan hem of haar besteden. Daarbij vertelt een stil, gevoelig kind in een groep niet snel iets uit zichzelf. Het kind leren kennen, gebeurt dus niet ‘vanzelf’. Zo komt het dat een leerkracht aan het eind van het jaar tot zijn schrik ontdekt dit kind niet echt te kennen.
Herken je dit?
Weet dan dat je dit kunt voorkomen. Een stil, gevoelig kind wordt snel overweldigd, voldoet graag aan de verwachtingen en houdt van harmonie. Het komt tot bloei in één-op-één contact en in een positieve omgeving met duidelijke kaders. Nieuwe situaties, hoe leuk ook, kunnen deze kinderen als (te) spannend ervaren. Met geduld, een vriendelijke aanmoediging en stap voor stap, kan het kind geholpen worden om de situatie toch aan te gaan. Als je het kind op deze manier benadert, krijgt het vertrouwen en zal langzaamaan meer van zichzelf laten zien en horen.
© Judith van Zuylen | Coaching Het Zand
